ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชอบสุนัขมาก ไม่ว่าจะเป็นสุนัขพันธ์อะไรก็ตาม เป็นสุนัขพันธ์ใหญ่หรือเล็กก็ได้โดยตั้งแต่เล็กจนโตดิฉันเกิดมาเท่าที่จำความได้ที่บ้านก็เลี้ยงสุนัขมาทุกยุคทุกสมัยแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละสมัยจะเลี้ยงสุนัขพันธ์อะไร คุณพ่อของฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการเลี้ยงสุนัขมากเช่นกัน และในปัจจุบันนี้ที่บ้านที่ต่างจังหวัดซึ่งบริเวณบ้านนั้นมีพื้นที่มาก ประกอบกับปลูกต้นไม้มากด้วยจึงทำให้เลี้ยงสุนัขพันธ์ใหญ่ๆได้สบายเพราะทำให้เขามีพื้นที่ในการวิ่งเล่น ทำให้จิตใจเขาดีด้วยไม่เป็นสุนัขที่ดุง่าย นอกจากนั้นเยงทำให้เป็นสุนัขทีอารมณ์ดีได้เช่นกัน
ดิฉันเคยเลี้ยงสุนัขตัวแรก เป็นสุนัขพันธ์ไทยสีดำ ชื่อว่า "แตงกวา" สุนัขตัวนี้คุณพ่อของฉันเอามาจากเพื่อนสาเหตุที่เอามาก็เนื่องจากเจ้าของสุนัขเป็นคนที่มีอาการทางระบบสมอง จับลูกหมาที่บ้านของตนเองโยนทิ้งกองไฟไปหมดหรือแม้กระทั่งเจ้าแตงกวาก็ตามก็ยังมีร่องรอยของแผลที่ถูกไฟไหม้ติดมาบ้างเล็กน้อย ดีที่คุณพ่อของฉันไปช่วยเอามาได้ทันก่อนจึงนำมาเลี้ยงไว้ที่บ้าน ตอนแรกเขาจะกลัวคนที่บ้านของฉันทุกคนเนื่องจากเจ้าแตงกวาเคยเกือบจะถูกโยนลงกองไฟจึงทำให้มีความหวาดระแวงทุกอย่างอาการดังกล่าวนี้ค่อยๆหายเนื่องจากการเลี้ยงดูของคุณพ่อ คุณแม่ ฉันและน้อยชายของฉัน ในแต่ละวันคุณพ่อของฉันจะเล่นกับมัน ตลอดก่อนและหลังกลับจากที่ทำงาน และก็ยังมีน้องชายและตังฉันเองที่คอยเล่นกับมันตลอดเวลา ส่วนแม่ของฉันก็จะมีหน้าที่คอยให้อาหารทั้งเช้าและเย็นตลอดทุกวัน
เจ้าแตงกวาเป็นหมาที่ตัวอ้วนมากและมีสีดำจึงทำให้เป็นหมาที่ดูน่ากลัว คนผ่านไปผ่านมาเห็นแล้วก็กลัวแต่จริงๆแล้วเขาไม่ใช่เป็นหมาที่ดุมากเสียทีเดียว ตอนแรกถ้าเขายังไร้จักเขาก็จะเห่าก่อนเลย หลังจากนั้นเขาก็จะวิ่งเข้าไปเล่นด้วย แตงกวาอยู่กับครอบครัวมาได้ประมาณ 3-4 ปีก็ตายสาเหตุที่ตายก็เนื่องมาจากไปกินยาฆ่าแมลงของคนข้างบ้าน ทุกคนที่บ้านเสียใจกันหมดโดยเฉพาะคุณพ่อของฉัน แต่หลังจากนั้นไม่นานพ่อของฉันก็ได้นำสุนัขตัวใหม่มาเลี้ยงที่บ้านเป็นสุนัขพันธ์"ร๊อตไวเลอร์" ผสม โดมอนแมนสีดำตัวผู้ตอนที่พ่อฉันเอามาสุนัขตัวนี้มีอายุยังไม่ถึงเดือนดี พ่อของฉันจึงตั้งชื่อสุนัขตัวนี้ว่า "จัมโบ้" จัมโบ้ เป็นสุนัขที่มีนิสัยขี้เล่นแต่ติดคุณของฉันมากปัจจุบันนี้จัมโบ้มีอายุประมาณ8 ปีแล้ว จัมโบ้เป็นหมาที่ขี้เล่นมากแต่ทุกคนคิดว่าจัมโบ้เป็นสุนัขที่ดุเพราะตัวใหญ่และสูงแถมยังไม่มีหางอีกด้วย มีอยู่วันหนึ่งน้องชาของฉันไปตกปลาที่แม่น้ำน้อยหลังบ้านปลาตัวใหญ่มากดึงคันเบ็ดฝรั่งของน้องชายของฉันลงไปในแม่น้ำทำให้น้องชายต้องวิ่งมาตามคุณพ่อของฉันที่บ้านคุณพ่อของฉันรีบวิ่งไปแล้วกระโดดลงน้ำจัมโบ้วิ่งตามไปด้วยแล้วกระโดดลงน้ำตามคุณพ่อของฉันลงน้ำไปทั้งๆที่ว่ายน้ำไม่เป็นพอคุณพ่อของฉันได้คันเบ็ดของน้องชายขึ้นมาเรียบร้อยแล้วต้องช่วยเจ้าจัมโบ้ขึ้นมาจากน้ำด้วยอีกต่างหาก และมีอีกหนึ่งเหตุการณ์วีรกรรมที่เจ้าจัมโบ้ทำเอาไว้วันนั้นเป็นวันที่คุณพ่อและแม่ของฉันไปต่างจังหวัดมีน้องชายอยู่บ้านคนเดียวซึ่งคุณพ่อและคุณแม่ของฉันต้องไปค้างหนึ่งคืน เจ้าจัมโบ้ก็เข้าไปนอนในบ้านชั้นล่างพอน้องชายของฉันขึ้นนอนเรียบร้อยแล้วประมาณสักตี 2 ได้จัมโบ้ได้ขึ้นไปข้างบนบ้านและไปเปิดประตูห้องนอนของน้องชายฉันเพื่อเข้าไปนอนด้วยแต่พอตอนเช้าจะลงมาข้างล่างดันลงไม่ได้กลัวไม่กล้าลงจึงทำให้น้องชายของฉันต้องค่อยๆอุ้มมันลงมา นอกจากนั้นเจ้าจัมโบ้ก็ยังได้สร้างวีรกรรมเอาไว้อีกมากแต่ดิฉันขอเล่าเพียงคร่าวเอาไว้แค่นี้ก่อนนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น